Na regen komt zonneschijn!

Vast ook wel weer aan de oostkust, maar voor de zekerheid heb ik m’n plannen weer omgegooid en ben ik vertrokken naar Alice Springs; in het midden van Australië. En natuurlijk ook om ik toch wel heul nieuwsgierig naar de outback, het ‘echte Australië’, was.

De laatste dagen in Port Douglas waren erg goed. Ook daar begon de zon weer te schijnen, en ik heb nog drie dagen kunnen bijkleuren. Ook ben ik met m’n Nederlandse kamergenootjes een dagje op tour geweest. Heerlijk Blof keihard door de spiekers en alle vrijheid om te stoppen waar je wilt, want ze hadden een eigen auto.
Toen we aankwamen bij Granite Gorge (een natuurgebied met zwarte rotsen) zat er een walibi (kleine kangaroe soort) al op ons te wachten. En op de terugweg zagen we nog een stuk of tien grotere kangaroes voor ons de weg over springen. Je kunt wel raden hoe gelukkig ik me voelde denk ik?? :D (en ik ben er van overtuigd dat we het mooie weer te danken hadden aan het zien van de kangaroes :P)

Samen met een meisje uit Denemarken, Sif, die ik in Port Douglas heb leren kennen, ben ik naar Alice Springs gevlogen. Voor vertrek verwachte ik dat de outback helemaal rood, dor & droog zou zijn … Maar niets is minder waar; het is er GROEN! Weliswaar minder fel, maar je ziet bijna overal waar je kijkt wel een boom(pje) of gras. De grond is wel rood, en echt ROOD, maar het is niet één rode gloed. Droog is het verder wel; de rivieren zijn allemaal zo goed als droog, sommige hebben een klein plasje water. Heel vet om te zien. Water is dus schaars, maar je kunt op veel plaatsen wel drinkbaar water krijgen. Ook bij stopplaatsen in de middle of nowhere.
Toch word je niet heel blij van het water hier, want het smaakt alsof er een paar kilo pleisters in een zwembad hebben liggen weken, wat jij vervolgens mag opdrinken. Echt goor!! Het water in Cairns smaakte trouwens anders, alsof er modder in zat. En op andere plaatsen was het gewoon te vies. Kortom; ik mis het Nederlandse kraanwater! :(

Maar waarom ik naar het midden des lands wou? Daar is Uluru (a.k.a. Ayers Rock); een grote berg die zomaar uit het niets ontstaan lijkt te zijn. En dat leek me weer eens wat anders dan al die stranden die ik straks aan de oostkust zal zien.
Sif had van iemand gehoord dat er tours zijn waar je ’s nachts onder de sterrenhemel slaapt, dus daar zijn we naar opzoek gegaan. We zijn uiteindelijk met een drie daagse tour van het hostel meegegaan.

De eerste dag bezochten we de Kings Canyon, waar we een vrij zware wandeling hebben gemaakt door de Canyon. Het was vooral zwaar omdat ik sinds ik hier ben, behalve dagelijks naar de supermarkt lopen, weinig inspannende beweging krijg en omdat het erg warm was. Gelukkig was de wandeling erg mooi, en was er een waterwhole waar we even in konden afkoelen. Letterlijk & figuurlijk; ik kon me bijna niet bewegen, zo koud was het water. ’s Avonds hebben we rond een zelfgemaakt kampvuur, op een afgelegen stuk grond van ’n Cattle Farm, zonsondergang gekeken, gegeten en hebben we geslapen in zogenaamde ‘swags’ (soort van stugge slaapzakken met een dun matras eraan vast). Boven ons waren wel miljoenen sterren! Zonde om te slapen dus, maar ik was te moe om wakker te blijven. En helaas heb ik er geen goede foto van kunnen maken. Je moet het echt zien om te begrijpen hoe het eruit ziet.

De tweede dag werden we voor zonsopgang gewekt, vroeg dus. Na snel inpakken, eten en wegwezen gingen we op weg naar Uluru-Kata Tjuta National Park. We zijn naar Kata Tjuta (a.k.a. The Olgas) gegaan voor een wandeling. Heel mooi! En het lijkt veel interessanter dan Uluru. Maar omdat Kata Tjuta veel religieuzer is voor de aboriginals, mag er bijna geen reclame voor gemaakt worden, en onze tourguide denkt dat het over vijf jaar niet meer toegankelijk zal zijn voor bezoekers. Dus als je nog wat moois wilt zijn, moet je snel zijn!
’s Middags hebben we met z’n alle gezwommen in het zwembad van het Uluru resort. Super gezellig en heerlijk verkoelend. ’s Avonds zijn we naar Uluru gereden voor avondeten en hebben we de zonsondergang er bekeken. Met de zon in de rug schijnt Uluru (voor een paar seconde) van kleur te veranderen. Maar toen knipperde ik denk ik nèt met m’n ogen... Viel dus een beetje tegen, maar we hebben de grootste lol gehad. We hadden een tafel bezet voor onze groep, en hadden ‘ons gebied’ afgezet met blikjes bier, tassen en vieze borden. Om de honderden andere toeristen uit de weg te houden, zodat ze niet voor onze neus gingen zitten. En ze accepteerden het ook nog! (Ok, de één wat beter dan de ander)
’s avonds bij ’t resort weer in onze swags onder de sterren gelegen. Ditmaal wat langer van de sterren genoten en heb er wel zeven zien vallen!

Dag drie begon rond 5 uur in de ochtend, want we zouden zonsopgang bij Uluru gaan bekijken. Weer veel te vroeg, so it beter be good! En het was goed! Super mooie lucht en wolken, en een mooi silhouet van Uluru zelf. Hier hebben we ook ontbeten en daarna zijn we om Uluru heen gaan lopen. Tip van mij: Doe het NIET! Het is saai! En het is veel ‘magischer’ om het van een afstandje te bekijken en op sommige stukken wat dichterbij te kijken. Maar dat kan natuurlijk ook gewoon mijn chagrijnige mening geweest zijn; ik was ‘ietwat’ moe ;)
’s middags geluncht in Curtain Springs, een plek met een camping, hotel, restaurant en een cafe. That’s it. En vervolgens zijn we in meer dan vijf uur weer terug naar Alice Springs gereden.

Donderdag zouden Sif & ik de Ghan (trein) naar Adelaide nemen, maar omdat we te laat waren, waren er geen betaalbare kaartjes meer voor ons. Een dag later gaan kon niet, want hij gaat maar twee keer in de week. Dus zit ik op moment van schrijven in de bus, alsnog richting Adelaide. Positief aan dit vervelende voorval is dat ik nog een beetje in Alice Springs heb kunnen lopen en dat ik heel even in Coober Pedy zal zijn vanavond. Dit is een stadje dat grotendeels onder de grond ligt, en waar ze Opal stenen opgraven.

Wat me opvalt in vooral Alice Springs is dat er heel veel aboriginals in de stad rondhangen. Er zitten er nu ook een stuk of tien bij me in de bus en ik heb een aboriginal in een autobusje zien rijden! Dat verwacht je niet toch?
Heb wel een beetje een dubbel gevoel bij ze, omdat ik wat vervelende verhalen over ze heb gehoord, maar vind het ook sneu dat ze min of meer uit hun eigen leefgebied zijn weggejaagd door blanke mensen. Ze zijn in huizen gestopt, zonder erbij te vertellen hoe je moet leven in een huis. Ze zijn in een blanke wereld gezet, zonder bijvoorbeeld te vertellen hoe eten dat ze niet kennen bereid moet worden en dat junk food slecht voor je is.

Tijdens de tour zijn we in een aboriginal cultureel centrum geweest. En daar was ook een winkel waar ze aboriginalkunst verkochten. Het was er enorm duur en ik had 10 minuten van te voren gehoord dat de aboriginals er zelf maar een paar dollars voor krijgen. Had dus weinig respect voor de winkel en ben er snel weer uitgegaan.
Ook zijn de Uluru en Kata Tjuta min of meer van de aboriginals afgepakt. Het zijn religieuze plaatsen voor deze mensen, en de blanke mensen hebben er toeristische trekpleisters van gemaakt en vangen er geld voor. Volgens de aboriginalwetten mag je Uluru niet beklimmen, en wat doen de toeristen? Ze klimmen erbovenop.

Wat dan wel weer grappig is, is dat sommige mensen een ‘stukje’ Uluru / Kata Tjuta meenemen en dan heel veel pech ervaren. Dit schijnt dan te komen omdat ze een heilig stukje mee hebben genomen. Daarom hebben veel mensen besloten het stukje terug te sturen en er een brief bij te doen. In het cultureel centrum ligt dan ook het ‘sorry book’, met daarin verschillende brieven van mensen die een stukje mee hadden genomen en daar vreselijk veel spijt van hadden achteraf. Er staan dingen in als halve families die overleden zijn erna. Ik weet niet of ik er direct in zou geloven, maar heb voor de zekerheid Uluru en Kata Tjuta gelaten zo als het was, en heb geen foto’s gemaakt en niets betreden waar het niet mag. Je weet maar nooit….!

Verder vlieg ik maandag van Adelaide naar Townsville, onder Cairns, en reis binnen vier weken via de oostkust naar beneden, terug naar Sydney. De eerstvolgende stop onderweg zal Magnetic Island worden. Heb gehoord dat daar veel koala’s zijn, dus een must voor mij! :D

See ya later! xx